Plakje cake

Weet jij waarom het plakje cake bij een begrafenis hoort? 

Mevrouw komt met een zelfgebakken cake het Boshuis binnen, en stelt mij deze vraag. We hebben een afspraak omdat ze wil weten wat mag en kan hier op de natuurbegraafplaats tijdens een ceremonie, en als het haar zint wil ze meteen een plekje uitzoeken, vertelde ze toen ik haar vorige week aan de telefoon had. 

Ze vraagt om een mes en schoteltje, en ondertussen vertelt ze dat het plakje cake na een begrafenis tegenwoordig lacherig afgedaan wordt als fantasieloos, maar dat de oorsprong van dat plakje eigenlijk heel liefdevol is.

Vroeger was het in bepaalde kerkelijke kringen gebruikelijk om vanaf het waken bij een overledene tot aan de uitvaart te vasten. Het gebeurde daardoor weleens dat een nabestaande dan tijdens de begrafenis van zijn geliefde, van zijn stokje ging. Om dat te voorkomen bakte de ‘meid van de pastoor’ een cake met veel suiker en boter voor de broodnodige energiepiek tijdens de uitvaart. 

“En omdat ik nou toevallig met de lekkerste roomboter cake bak en dol ben op tradities, wil ik dat ook op mijn begrafenis. Als eerbetoon. Maar mijn kinderen niet. Zij willen toosten op mijn leven met een borrel en een hapjesbuffet, kan dat hier ook?”

Zeker, zeg ik, en leg uit wat mogelijk is. 

Met een behoorlijk verhoogde suikerspiegel lopen we daarna samen door het bos, op zoek naar een mooie plek. 

Geplaatst in Verhalen