Bloemen op het graf

In de verte zie ik haar aan komen lopen.

Ze heeft wat bloemen in haar hand. Ze komen uit zijn tuin, die zij zo goed en zo kwaad als het gaat onderhoudt, nu hij er niet meer is. Het was zijn hobby, zo vertelt ze, dat de tuin er in elk seizoen altijd mooi bij lag. De paarse bloemen in haar hand zijn gewikkeld in aluminiumfolie. Ik vermoed om ze langer mooi te houden.

Ze ziet mij en zegt ” ik weet dat het niet mag hoor, bloemen op het graf leggen”

Na het verlies van een dierbare is er gemis, verdriet en rouw. De behoefte om bloemen bij een graf neer te leggen voelt vaak helend en bied troost.

Toch hebben we er regels over opgesteld  hier op de Natuurbegraafplaats Weverslo. 

Bij de begraving zelf mag een dierbare toegedekt worden met bloemen. Dat kan met een eenvoudig bloemstuk, of doordat alle aanwezigen een losse bloem meenemen en bij het graf neerleggen waardoor een uitbundige bloemenzee ontstaat. Alles is goed. Na twee weken halen wij deze bloemen van het graf. 

Dat is het moment waarop we de rustplek definitief teruggeven aan de natuur. 

Omdat ze toch graag bloemen voor hem meeneemt als ze zijn graf bezoekt, wikkelt ze de bloemen in folie. Ze zet ze in een vaasje bij zijn graf, terwijl ze zachtjes tegen hem vertelt hoe het met haar gaat. Als ze na een poosje weer weggaat neemt ze de bloemen het vaasje weer mee en zet ze ze thuis naast zijn foto.

Geplaatst in Verhalen