Stil

Om half twaalf komt de rouwauto het pad opgereden. De voortbestaanden parkeren de auto’s  voor de slagboom.  

De dochter van de overleden mevrouw komt naar mij toe om het benodigde formulier te overhandigen. We hebben afgelopen dagen veel contact gehad en spreken nu de laatste dingen even door, omdat deze familie ervoor gekozen heeft om de uitvaart zelf te regelen, zonder uitvaartbegeleider. 

Dat wilde haar moeder graag, had ze bij leven gezegd. Haar kinderen hebben alles samen tot in de puntjes voorbereid.. 

Ze staan om haar heen,  alle vier met een zelfde luide stem. 

We wachten totdat iedereen er is. Een deel van de familie moet uit de Randstad komen en er staat file. De dochter wordt hier wat onrustig van, ik probeer haar gerust te stellen door te zeggen dat we alle tijd hebben. Dat we gaan beginnen als zij zover zijn en niet als de klok dat aangeeft. 

Ze ontspant en gaat weer bij haar broers rondom hun moeder staan. Een van de vier zegt  “mama is nog nooit zo stil geweest”.  

“Ze is ook nog nooit zo dood geweest”, antwoord de jongste. 

Ze lachen alle vier luid. 

Het beloofd een mooi en liefdevol afscheid te worden. 

Geplaatst in Verhalen