Wat betekent Weverslo voor voortbestaanden?

Bezinning

 

Door sommige momenten in het leven sta ik even stil bij wie ik ben, wat ik wil, waar ik blij van word en wat er voor mij toe doet.
Hier in het bos op de natuurbegraafplaats Weverslo is de laatste rustplek voor mijn moeder, schoonmoeder en oma.
Het waren stuk voor stuk prachtige, krachtige en voor mij inspirerende vrouwen. Een voorbeeld.

Waar werden zij blij van? Wat was voor hen belangrijk.
Vragen waar ik geen antwoord meer op krijg van ze. Maar ze zetten mij wel aan het denken als ik hier rondloop.

Hoe geef ik kleur aan mijn eigen leven? Geniet ik wel voldoende van bijvoorbeeld mijn kinderen, van mijn lief, familie en vrienden, van mijn werk, en hoe doe je dat? Genieten.

Door terug te kijken op mooie momenten, bewust te zijn van de schoonheid van het moment of te bedenken hoe mijn leven er over tien jaar uit zal zien? Door de relativiteit van het leven onder ogen te zien of de dankbaarheid voor wat ik onderweg meemaak?

En ben ik wel voldoende beschikbaar voor de mensen die mij lief zijn, kijk ik vaak genoeg naar ze om, of houden de dingen van de dag, mijn eigen sores, afspraken en to do lijstjes mij teveel bezig om daar oog voor te hebben.

Wandelen door het Weverslo bos, waar mijn dierbaren een plek hebben gekregen, helpt mij een antwoord te vinden wanneer ik even niet meer weet hoe genieten ook al weer gaat, wanneer ik twijfel of ik het wel goed doe, aan mijn beschikbaarheid, of wanneer relativeren veel moeite kost.

Geplaatst in Geen categorie, Verhalen